Het is uitverkoop in Antwerpen. Dat weet ik omdat ik er gisteren was met mijn dochter. Of ik het niet erg vond om zevenendertig winkels in negen uur te bezoeken, vroeg mijn meisje. Ik verstond haar eerst niet omdat de muziek wat hard stond. Ik zag haar ook niet goed want in mijn armen hield ik zevenhonderd zomertopjes die nu in de aanbieding waren. Gelukkig begrijp ik mijn meisje ook zonder woorden en dus schudde ik heel hard nee. Ik vond het niet erg. Integendeel, ik ben dol op grote winkels waar uitverkoop is van zomertopjes als het buiten stormt en hagelt. Vooral als het binnen dan lekker warm en druk is. Met veel vrolijke muziek. Mijn meisje leek echt blij. ‘Ik ga nog even wat passen,’ zei ze, terwijl ze met tien skinny’s naar de kleedkamer liep. Ik zei dat ik wel op haar zou wachten. Wat kon ik anders? Nou ja, behalve dan even mijn moeder bellen om haar met terugwerkende kracht te bedanken voor alle keren dat ze met mij kleren ging kopen vroeger.
10cc
HAHAHA, dat strepen we weg tegen alle keren dat jij met mij meeging om gepaste, stemmige kleding te gaan kopen…